May 10, 2023
هر صنعتی یک دریاچه متمرکز است، فرش دستباف نیز از این قاعده مستثنی نیست.این مقوله طاقچه که تنها کمتر از 1 درصد کل صنعت فرش را به خود اختصاص داده است، صنعتی کوچک اما قابل توجه با پیچ و خم های متعدد در روند توسعه آن است.
دوره اول اواخر سلسله مینگ و اوایل سلسله چینگ بود.در آن زمان، عمده‌ترین پایگاه‌های تولید فرش‌های دستباف گانسو، نینگشیا و مغولستان داخلی و غیره بود. فرش‌های تولید شده در این مناطق به‌عنوان ادای احترام به پایتخت به تعداد زیادی جمع‌آوری می‌شد.در همان زمان، دربار شاهنشاهی نیز تشکیلات ویژه ای برای بافتن فرش برای کاخ شاهنشاهی ایجاد کرد.
فرش های دستباف چینی این دوره هم از نظر تکنولوژی تولید و هم از نظر مقیاس در سطح بسیار بالایی در تاریخ قرار دارند.بسیاری از فرش های دستباف ساخته شده در این دوره هنوز توسط موزه های خارجی به عنوان آثار هنری جمع آوری می شوند.به عنوان مثال، موزه متروپولیتن در نیویورک، موزه نساجی در واشنگتن دی سی، موزه سلطنتی اونتریو در کانادا و موزه ویکتوریا در لندن همگی دارای فرش های چینی هستند.
دوره دوم دوره جمهوری چین بود.از آنجایی که تولید چندین کشور که عمدتاً فرش دستباف تولید می کردند به دلیل تأثیر جنگ جهانی اول کاهش یافت، فرش دستباف تولید شده در پکن با موفقیت از ایران و ترکیه پیشی گرفت و به عزیز جدید بازار فرش دستباف بین المللی تبدیل شد.
دوره سوم دهه 1950 پس از تأسیس جمهوری خلق چین مدرن بود.در این دوره چیزهای زیادی در انتظار بازسازی بودند و به تدریج مهارت قالی بافی در داخل کشور احیا شد.پس از دهه 1980، فرش های ابریشم دستباف تولید شده در چین از دوران طلایی برخوردار شد و به تدریج جایگزین ایران به عنوان بزرگترین تولید کننده فرش ابریشم دستباف در جهان شد.
تا به امروز، فرش ابریشم دستباف تولید شده در چین هنوز 80 درصد از تولید جهانی فرش ابریشم دستباف را به خود اختصاص داده است. به نمایندگی از فرش ابریشم دستباف برتر، بنابراین، تعداد زیادی از مشتریان خارجی از چین به واردات فرش ابریشم در تجارت بین المللی.
